وای، باران؛

باران؛

شیشه پنجره را باران شست .

از دل من اما،

چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟

آسمان سربی رنگ،

من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ .

می پرد مرغ نگاهم تا دور،

وای، باران،

باران،

پر مرغان نگاهم را شست .

خواب رویای فراموشیهاست !

خواب را دریابم،

که در آن دولت خواموشیهاست .

من شکوفایی گلهای امیدم را در رویاها می بینم،

و ندایی که به من میگوید :

گر چه شب تاریک است

دل قوی دار،

سحر نزدیک است

دل من، در دل شب،

خواب پروانه شدن می بیند .

مهر در صبحدمان داس به دست

آسمانها آبی،

پر مرغان صداقت آبی ست

دیده در آینه صبح تو را می بیند .

از گریبان تو صبح صادق،

می گشاید پرو بال .

تو گل سرخ منی

تو گل یاسمنی

تو چنان شبنم پاک سحری ؟

نه؟

از آن پاکتری .

تو بهاری ؟

نه،

بهاران از توست .

از تو می گیرد وام،

هر بهار اینهمه زیبایی را .

هوس باغ و بهارانم نیست

ای بهین باغ و بهارانم تو !

حمید مصدق

پیرمزدی شبیه من

تکیده چون ساقه ی تاکی خشکیده

گویی زمان فراموشش کرده است

و انتظار را

       چون سیگاری جاودانه

                           میکشد آرام آرام

این بهار

برگی از عصای چوبی کهنه اش

جوانه زده

((من:آدمکی که بی صدا فریاد است

تو:دخترکی عروس یک داماد است

هر کاه به روی شانه هایت بانو

صد پاره دل مترسکی در باد است))

((در آینه ی بلوری ات میدیدم

هر لحظه هزار حوری ات میدیدم

من آیه ی هر خدا و هر قرآن را

در پشت لباس توری ات میدیدم!))

((با کوه غمی که هست...من خم نشدم

دیدی که زمین نشت؟!من خم نشدم!

یا ناله صدای گریه ی باران بود...

یا بغض خدا شکست!من خم نشدم!!!))

وقتی

وقتی کاری انجام نمی شه، حتما خیری توش هست

وقتی مشکل پیش بیاد ، حتما حکمتی داره

وقتی کسی را از دست می دی ، حتما لیاقتت را نداشته

وقتی تو زندگیت ،  زمین بخوری حتماً چیزی است که باید یاد بگیری

وقتی بیمار می شی ، حتماً جلوی یک اتفاق بدتر گرفته شده

وقتی دیگران بهت بدی می کنند ، حتماً وقتشه که تو خوب بودن خودتو نشون بدی

وقتی اتفاق بد یا مصیبتی برات پیش می  یاد ، حتماً داری امتحان پس می دی

وقتی همه ی درها به روت بسته می شه، حتماً خدا می خواد پاداش بزرگی بابت صبر و شکیبایی   بهت بده

وقتی سختی پشت سختی می یاد ،حتماً وقتشه روحت متعالی بشه

وقتی دلت تنگ می شه ،  حتماً  وقتشه با خدای خودت تنها باشی

خوبی از هر چیز دیگر بهتر است

می توان با یک گلیم کهنه هم روز را شب کرد و شب را روز کرد

می توان با هیچ ساخت

می توان صد بار هم مهربانی را خدا را عشق را با لبی خندانتر از یه شاخه گل تفسیر کرد

می نوان بی رنگ بود

همچو آب چشمه ای پاک و زلال

می توان در فکر باغ و دشت بود

عاشق گلگشت بود

می توان این جمله را در دفتر فردا نوشت

خوبی از هر چیز دیگر بهتر است...

دختر کوچکى با معلمش درباره نهنگ‌ها بحث مى‌کرد
معلم گفت: از نظر فيزيکى غيرممکن است که نهنگ بتواند يک آدم را ببلعد
زيرا با وجود اينکه پستاندار عظيم‌الجثه‌اى است امّا حلق بسيار کوچکى
دارد
دختر کوچک پرسيد: پس چطور حضرت يونس به وسيله يک نهنگ بلعيده شد؟
معلم که عصبانى شده بود تکرار کرد که نهنگ نمى‌تواند آدم را ببلعد. اين
از نظر فيزيکى غيرممکن است
دختر کوچک گفت: وقتى به بهشت رفتم از حضرت يونس مى‌پرسم
معلم گفت: اگر حضرت يونس به بهشت نرفته بود چى؟
دختر کوچک گفت: اونوقت شما ازش بپرسيد

******************************
يک روز يک دختر کوچک در آشپزخانه نشسته بود و به مادرش که داشت آشپزى
مى‌کرد نگاه مى‌کرد
ناگهان متوجه چند تار موى سفيد در بين موهاى مادرش شد
از مادرش پرسيد: مامان! چرا بعضى از موهاى شما سفيده؟
مادرش گفت: هر وقت تو يک کار بد مى‌کنى و باعث ناراحتى من مى‌شوي، يکى از
موهايم سفيد مى‌شود
دختر کوچولو کمى فکر کرد و گفت: حالا فهميدم چرا همه موهاى مامان بزرگ سفيد شده


******************************
عکاس سر کلاس درس آمده بود تا از بچه‌هاى کلاس عکس يادگارى بگيرد. معلم هم داشت همه بچه‌ها را تشويق مي‌کرد که دور هم جمع شوند...
معلم گفت: ببينيد چقدر قشنگه که سال‌ها بعد وقتى همتون بزرگ شديد به اين عکس نگاه کنيد و بگوئيد : اين احمده، الان دکتره. يا اون مهرداده،
الان وکيله....

يکى از بچه‌ها از ته کلاس گفت: اين هم آقا معلمه، الان مرده

******************************
بچه‌ها درناهارخورى مدرسه به صف ايستاده بودند. سر ميز يک سبد سيب بود که روى آن نوشته بود: فقط يکى برداريد. خدا ناظر شماست
در انتهاى ميز يک سبد شيرينى و شکلات بود. يکى از بچه‌ها رويش نوشت: هر چند تا مى‌خواهيد برداريد! خدا مواظب سيب‌هاست
__________________


خدایا، برای همسایه ای که نان مرا ربود، نان...
برای دوستی که قلب مرا شکست، مهربانی...
برای انکه روح مرا آزرد، بخشایش...
و برای خویشتن خویش آگاهی و عشق میطلبم.

عاشق لحظه های با تو بودنم

عاشق حسی که باتو پیدا می شود

نزدیک تر بیا

من به معجزه دستانت ایمان دارم

وقتی نامم را با نوک انگشتان کشیده ات بر روی پوستم هک میکنی


آنگاه که با مهربانی صورتم را نوازش میکنی

و من با چشمانی بسته عطر دستانت را می بویم....

هووووووم

نفسهایم عطر تو را گرفته....

نزدیک تر بیا

آغوش امن من

در خنکای پاییز

تنها برای تو گرم است... 

الو؟

 منزل خداست؟
      این منم مزاحمی که آشناست
           هزار دفعه این شماره را دلم گرفته است
          ولی هنوز پشت خط در انتظار یک صداست
          شما که گفته اید پاسخ سلام واجب است
       به ما که می رسد ، حساب بنده هایتان جداست؟
     الو .... 
 دوباره قطع و وصل تلفنم شروع شد
 خرابی از دل من است یا که عیب سیم هاست؟
   چرا صدایتان نمی رسد کمی بلند تر

صدای من چطور؟ خوب و صاف و واضح و رساست؟
  اگر اجازه می دهی برایت درد دل کنم
   شنیده ام که گریه بر تمام دردها شفاست

    دل مرا بخوان به سوی خود تا که سبک شوم

 پناهگاه  این دل شکسته خانه ی شماست
   الو ، مرا ببخش ، باز هم مزاحمت شدم
  دوباره زنگ می زنم ، دوباره ، تا خدا خداست